■ 2 اردیبهشت در گذشت ملک الشعراء بهار (1335) بخش عمومی

بهار، مرد سیاست بود؛ امّا در خون سیاسی ترین انسان این سر زمین نیز نشئه کلام مولوی، سحر سخن صائب شیوایی شعر سعدی و شعور غزل حافظ جریان دارد.
بهار، آخرین حلقه زنجیر زبان پارسی بود؛ آخرین ایستگاه گذشته، آخرین جهت قصیده، آخرین سمت و سوی چکامه.

بهار شاعر بود؛ شاعر سحر، مرغ سحر. وناله ای به عمق اقیانوس شک می فرستاد. خراسانیِ خسته سال ها از حقوق حقه ملت گفت.
روحش شاد یادش گرامی

زندگی خودنوشت بهار

نخستین زندگینامه ی بهار به قلم خودش

خاندان و خانواده

به قلم مهرداد بهار

سال شمار زندگی بهار

به قلم محمد گلبن